Każdy człowiek rodzi się, mając określoną zaraz po urodzeniu płeć. Definiuje ją posiadanie określonych elementów genitaliów – damskich lub męskich. Z czasem jednak może okazać się, że osoba ma androgeniczną urodę i uosabia w sobie cechy wyglądu lub/oraz zachowania przypisanego do przeciwnej płci, niż jej własna. Poczucie niedopasowania posiadanej płci do poczucia tożsamości płciowej nasila się aż prowadzi do zjawiska transseksualizmu – zaburzenia tożsamości płciowej. To w dużej mierze przypadków prowadzi do chęci zmiany płci lub zwyczajnie bycia akceptowanym jako osoba o poczuciu przynależności do płci przeciwnej.
Jak zdefiniować transseksualizm?
Często osoba transseksualna samodzielnie dochodzi do wniosku, iż jest ona odmienna oraz transseksualna. Diagnoza przypadłości nie jest w rzeczywistości łatwa, gdyż wiele czynników świadczących o transseksualności, wcale nie musi jej oznaczać. Diagnoza transseksualności opiera się przede wszystkim na długotrwałej obserwacji. Wiele zależy od samego poczucia i jego komfortu psychicznego. U osoby transseksualnej zaburzona zostaje identyfikacja płciowa, zgodna z jego przynależnością płciową względem urodzenia. U osób zdiagnozowanych możliwa jest operacja zmiany płci – transseksualiści mogą ubiegać się o chirurgiczną zmianę płci oraz dopasowaną do indywidualnych potrzeb terapię hormonalną.
Objawy transseksualizmu
Ciężko jednoznacznie określić objawy transseksualizmu, gdyż u każdego pacjenta może on objawiać się nieco inaczej. Chodzi głównie o brak identyfikacji płciowej oraz występowanie cech przypisanych dla płci przeciwnej – zniewieściali mężczyźni i męskie kobiety – oraz posiadaniu cech fizycznych obu płci. Transseksualista nie czuje się dobrze we własnym ciele z płcią pierwotną, biologiczną i dąży do akceptacji jako osobnika o przeciwnej płci.
Objawy transseksualizmu mogą występować także na skutek nieprawidłowości genetycznych lub rozwinąć się z czasem jako następstwo zaburzeń psychicznych. U osób transseksualnych mogą występować anomalie w wyglądzie, zachowaniu, tonacji głosy czy sposobie bycia. Na przykład mężczyźni będą mieli upodobania do damskich ubrań, noszenia makijażu i zachowań typowo kobiecych, zaś kobiety odwrotnie. Jednak łatwo to pomylić w wielu przypadkach ze zjawiskiem homoseksualizmu, w którym geje/lesbijki (szczególnie te/ci o dominującej pozycji w relacji) będą także często odróżniać się zachowaniem i stylizowaniem z wyglądu na płeć przeciwną.
Zmiana płci
W wyniku zabiegu zmiany płci dokonywane są chirurgicznie fizyczne zmiany w obrębie ciała pacjenta. Mają zapewnić pełną zmianę płci na pożądaną. Przed dokonaniem zabiegu konieczne są specjalistyczne badania psychologiczne oraz szczegółowa ocena stanu zdrowia. Niezbędne są również badania hormonalne, jak i okulistyczne, neurologiczne i genetyczne. Na podstawie badań wydawany jest werdykt, czy zmiana płci nie stanowi jedynie tymczasowej fanaberii. Musi mieć podstawy w zaburzeniach tożsamości płciowej. Według założeń pragnienie u osoby, u której przypuszcza się transseksualizm, bycia akceptowanym w społeczeństwie jako przedstawiciel płci przeciwnej musi trwać najmniej dwa lata. Zabieg ten, warto nadmienić, jest kosztowny i skomplikowany oraz wymaga długiej rehabilitacji.
Potrzeba leczenia
Transseksualizm nie wymaga leczenia, jak w przypadku wielu powszechnych chorób o podłożu psychicznym. Zjawisko nie jest, bowiem chorobą, a pewnego rodzaju zaburzeniem psychicznym. Nie oznacza to jednak, że osoby transseksualne są chore psychicznie. Transseksualizm ma ścisły związek z cechami płciowymi osób, u których występują cechy charakterystyczne dla obu płci. W efekcie osoby o androgenicznej urodzie, nie mające poczucia wewnętrznego przynależności do określonej przy urodzeniu płci dążą do zmiany płci. Zależy im przede wszystkim na akceptacji jako przedstawiciel przeciwnej płci.
