częstoskurcz komorowy
(fot. pixabay.com)

Częstoskurcz komorowy nazywany jest także arytmią i stanowi chorobę serca, objawiającą się przez nieprawidłowy rytm serca.  Przyczyna może być genetyczna albo wtórna. Choroba może pojawić się w wyniku wrodzonego zaburzenia metabolizmu komórki mięśniowej. Jednak istnieją również przyczyny zewnętrzne, nie posiadające podstaw genetycznych, jak zastępowanie tkanki mięśniowej przez tłuszczową i włóknistą, zapalenia mięśnia sercowego, niedotlenienie lub niedokrwienie mięśnia sercowego, odejście lewej tętnicy wieńcowej od pnia płucnego. Nie jest jednak łatwe zdiagnozowanie choroby, a leczenie wymaga czasu.

Częstoskurcz komorowy jest poważną chorobą, która wymaga czasochłonnych i odpowiednich badań. Proces leczenia dobiera się do indywidualnego stanu pacjenta po przeprowadzeniu skomplikowanych badań ze względu na niejednorodne objawy choroby. Przypadłość może mieć inne podłoże i przebieg u każdego pacjenta. Nieleczony częstoskurcz komorowy może prowadzić do stałych zwyrodnień serca, jak również uszkodzeń tętnic czy urazów mózgu. W jednym za najgorszych wypadków jednak następstwem rozwijającej się choroby jest śpiączka lub nagłej śmierci. Z tego powodu bardzo ważne jest, jak najszybsze wykrycie choroby oraz podjęcie żmudnego i długiego leczenia, które z pewnością przedłuży życie.

arytmia
(fot. pixabay.com)

Diagnoza częstoskurczu serca

W celu wykrycia choroby niezbędne są odpowiednie i specjalistyczne badania. Nie jest to proces łatwy i krótkotrwały, gdyż objawy częstoskurczu komorowego często pokrywają się z innymi popularnymi chorobami. Konieczne jest wykonanie prześwietlenia klatki piersiowej, bowiem choroba dotyczy serca – najważniejszego ludzkiego organu. Wykonywane jest również zdjęcie RTG, zabieg EKG oraz badanie ECHO serca. Najczęściej w wyniku badań częstoskurczu komorowego zauważa się powiększenie sylwetki serca, zastój w krążeniu płucnym lub przerost jednej/wielu komór sercowych. To, podobnie, jak zaburzenia rytmu bicia serca, niedokrwienie mięśnia sercowego, niedomykalność mitralna czy zaburzenia funkcji rozkurczowej, wskazywać mogą na zwyrodnienie w postaci częstoskurczu komorowego.

Objawy częstoskurczu komorowego

Częstoskurcz komorowy może objawiać się inaczej u każdego pacjenta, a jego popularne objawy mogą pokrywać się z innymi chorobami lub przypadłościami częstymi. To sprawia, że choroba jest trudna do właściwego zdiagnozowania i wymaga specjalistycznych badań. Do najpopularniejszych, alarmujących objawów częstoskurczu komorowego należą:

  • zawroty głowy i omdlenia;
  • niewydolność serca;
  • kłucie w klatce piersiowej;
  • spłycenie oddechu;
  • zaburzenia rytmu serca;
  • zaburzenia przewodzenia;
  • uczucie długotrwałego osłabienia;
  • zatorowość;
  • kołatanie serca;
  • podniesione ciśnienie lub nagłe skoki;
  • uczucie duszności;
  • przerost komór lub przedsionków mięśnia sercowego;
  • przewlekłe zmęczenie;
  • obrzęk płuc;
  • mdłości;
  • nagły spadek samopoczucia;
  • zamroczenie;

Większość objawów wynika z nagłego przyśpieszenia bicia serca, co wywołuje niekorzystne reakcje organizmu. Częstoskurcz komorowy może także powstać jako następstwo przebytych chorób lub być związany z wadą genetyczną. Objawy najczęściej jednak rozpoczynają się niespodziewanie. Rzadko, ale możliwe jest, że szczególne objawy choroby nie wystąpią wcale.

objawy częstoskurczu komorowego
(fot. pixabay.com)

Leczenie częstoskurczu komorowego

Proces leczenia częstoskurczu jest czasochłonny i może trwać latami, a czasem do końca życia jako metoda profilaktyczna. Arytmia wymaga częstych i regularnych wizyt kontrolnych u lekarza. Niestety, schorzenie w większości przypadków pozostaje u pacjenta do końca życia, a terapia farmakologiczna ma na celu głównie zniwelowanie skutków i przebiegu do łagodniejszej formy. Leczenie arytmii serca ma przede wszystkim doprowadzić do zmniejszenia zaburzeń rytmu i przewodnictwa. Wykorzystuje się w tym celu zabieg ablacji, czyli usuwania anatomicznych źródeł choroby przy wykorzystaniu specjalnych elektrod. Pacjentom przypisuje się również zabiegi przeciwkrzepliwe. Zabiegi oraz farmakologia (m.in. amiodaron sole magnezu, lignokaina) mają zmniejszyć ryzyko zawału, udaru czy nagłego zgonu. Ostatecznością jest transplantacja serca.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here