Przewlekła rzekoma niedrożność jelit to zespół objawów niedrożności przewodu pokarmowego, które spowodowane są przez niepokojące zaburzenia motoryki jelit. Jednak w przypadku przewlekłej rzekomej niedrożności jelit nie stwierdza się czynnika blokującego światło jelit. Jest to przypadłość przewlekła, więc długotrwała i męcząca oraz niełatwa w procesie leczenia.
Powody rozwoju niedrożności jelit
W rzeczywistości przyczyny przewlekłej rzekomej niedrożności jelit są trudne do ustalenia. Objawy choroby często pokrywają się z przypisanymi innym przypadłościom z tego samego rodzaju cechom. Przyjmuje się, że w powstawaniu przewlekłej rzekomej niedrożności jelit przede wszystkim biorą udział wolne rodniki, dysfunkcje mitochondriów oraz zmiany w przekaźnictwie wapniowym. Czynniki te prowadzą do występowania upośledzenia funkcji komórek nerwowych. W procesie wykształcania się przewlekłej rzekomej niedrożności jelit istotną rolę odgrywa zmniejszenie ekspresji genu BCL – 2, czyli heterogennej grupy białek. To z kolei może powodować nasilenie apoptozy komórek, czyli ich przyspieszone obumieranie.
Rodzaje choroby
Ze względu na sposób powstawania i rozwoju choroby, przewlekłą rzekomą niedrożność jelit dzielimy na dwie kategorie:
- Neuropatyczną przewlekła rzekoma niedrożność jelit – bazuje na uszkodzeniach układu nerwowego oraz tego powiązanego z przekazywaniem genów;
- Miopatyczną przewlekła rzekoma niedrożność jelit – opiera się na uszkodzeniu błony mięśniowej jelita;
Przewlekła rzekoma niedrożność jelit może rozwinąć się jako skutek uboczny podczas przebiegu innych chorób, jak twardzina układowa, tocznia rumieniowatego układowego, skrobiawica czy cukrzyca. Przypadłość towarzyszy równie chętnie niedoczynności tarczycy, nadczynności i niedoczynności przytarczyc, pierwotnej niedoczynności kory nadnerczy oraz dystrofii mięśniowej. Przewlekła rzekoma niedrożność jelit może występować również przy zespole Downa, zespole Silvera-Russella i chorobie Kawasakiego.
Proces leczenia niedrożności jelit
Leczenie przewlekłej rzekomej niedrożności jelit jest skomplikowane, ponieważ niemożliwe jest leczenie przyczynowe. Zaleca się w pierwszej kolejności zmiany w diecie. Konieczne jest obniżenie przyswajania tłuszczów oraz laktozy. Krokiem w leczeniu często jest stosowanie odpowiedniej farmakoterapii, obejmującej antybiotyki. Możliwe jest leczenie przewlekłej rzekomej niedrożności jelit w sposób operacyjny. Metoda polega na usunięciu niedrożnych odcinków jelita oraz wytworzeniu gastrostomii.
Przewlekła rzekoma niedrożność jelit stanowi poważną chorobę, niełatwą do zdiagnozowania i często wymagającą dodatkowych badań. Leczenie rzekomej niedrożności jelit nie należy do najłatwiejszych ze względu na brak możliwości likwidacji jej przyczyn bezpośrednio. Leczenie rzekomej niedrożności jelit jest czasochłonne oraz odbywa się pod ścisłym nadzorem lekarskim.
Objawy rzekomej niedrożności jelit
Przewlekła rzekoma niedrożność jelit ma liczne i niejednoznaczne objawy. Pacjenci najczęściej odczuwają nudności lub cierpią na wymioty. Dodatkowo, w krótkim czasie nasycają się pokarmem. Może występować ból brzucha, wzdęcia i zaparcia. W przypadku występowania uszkodzeń mięśniowych mogą pojawiać się zaburzenia czynności pęcherza moczowego wraz z poszerzeniem moczowodów oraz hipotonia ortostatyczna. W trakcie rozwoju rzekomej niedrożności jelit pogarsza się samopoczucie pacjenta oraz jego kondycja organizmu słabnie. Objawem, informującym często o rzekomej niedrożności jelit jest występowanie przy badaniu fizykalnym jamy brzusznej odgłosu bębenkowego. Może także zostać odnotowane spowolnienie lub kompletny brak perystaltyki jelit.
Kolejne fazy rozwoju rzekomej niedrożności jelit mogą łączyć się z pojawieniem problemu z wynaczynieniem krwi, owrzodzeniem czy martwicą błony śluzowej. W wyniku spadku stężenia m.in. sodu, potasu, wapnia oraz magnezu we krwi, może dojść do zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej. W zaawansowanych fazach rzekomej niedrożności jelit często występuje zastój krwi w ścianie jelita, co z czasem przekształca się w krwawienie.
